#_LOCATIONMAP

Datum/Tijd
Date(s) - 29-01-2017
Hele dag

Categorieën

H. Julianus de Herbergzame, Julianus Hospitator, boeteling

Het leven van Julianus berust op een legende en zijn afbeelding doet denken aan H. Christoffel (feest 24/25 juli). Beide zijn patroon van weggebruikers, reizigers, pelgrims en pelgrimshospitalen, maar waar Christoffel een kind (Christus) draagt, daar draagt Julianus een volwassen man.

Hij bracht hij reizigers met een roeibootje over het water naar de overkant en had een herberg met zijn vrouw, als boetedoening voor het doden van zijn ouders. Hij was namelijk als rijke jongeling gevlucht van huis om te voorkomen dat hij zijn eigen ouders zou doden, wat hem tijdens de jacht in een visioen door een hert voorspeld was. Hij doodde ze echter onbewust, toen zijn ouders tijdens zijn afwezigheid door zijn vrouw in hun bed waren gelegd toen ze na een lange zoektocht van twintig jaar eindelijk zijn huis hadden gevonden. Julianus was in de veronderstelling dat het indringers waren of zijn vrouw met een minnaar.

Hij opende uit boetedoening een herberg, verzorgde armen en zieken en bracht pelgrims naar de overkant van het water. Aan het einde van zijn leven droeg hij een melaatse naar de overkant, die hem midden in de nacht om hulp vroeg.

Toen hij hem in zijn eigen bed te rusten legde en liefdevol verzorgde, werd de zieke omstraald door helder licht en bleek het een engel of Christus zelf, die hem vergaf voor zijn daden, waarna Julianus en zijn vrouw in vrede konden sterven. Omdat hij tijdens de jacht gewaarschuwd was door een hert, wordt hij ook vereerd als patroon van jagers (net als H. Hubertus).

Er bestaat ook een Julianus van Antinoë met zijn vrouw Basilissa, die in Egypte woonden en een herberg maakten van hun huis waar ze voor reizigers, zwervers en zieken zorgden. Zij stierven beiden onder de christenvervolgingen van de vierde eeuw. Hier gaat het echter niet om een boetedoening en bovendien zorgden zij niet voor een oversteek over een rivier. Hun feestdag wordt genoemd op 9 januari.

Julianus werd in de Middeleeuwen veel vereerd en daarom zijn veel kerken naar hem vernoemd: in de kerk van Trento zijn fresco’s uit de veertiende eeuw te bewonderen over het leven van Julianus de Herbergzame en in de kathedraal San Juliano van Macerata wordt zijn linkerarm bewaard als relikwie: de onschuldige arm, die niet doodde.

Ook in Parijs (Église Saint-Julien-le-Pauvre) en Rome (San Giuliano dei Fiamminghi, de koninklijke Belgische kerk) staan kerken aan hem gewijd. Gustave Flaubert heeft het leven van Julianus beschreven in zijn werk “Trois Contes”(drie vertellingen).