07 maart - Kenteringen Heiligen Vandaag

HH. Perpetua en Felicitas (overleden 203), moeders en martelaressen.

Perpetua is bekend gebleven om haar autobiografische verslag, het getuigenis Passio sanctarum Perpetuae et Felicitatis, als gevangene in de gevangenis van Carthago (Tunesië), waarin ze zat wegens haar plannen om christen te worden. Ze was hoog opgeleid en was zich aan het voorbereiden op haar doopsel (haar catechumenaat), toen ze gearresteerd werd ten tijde van de christenvervolgingen onder keizer Septimius Severus.

Perpetua, een jonge moeder, werd met haar slavin Felicitas, die zwanger was en in de gevangenis beviel, en met een slaaf genaamd Revocatus en twee vrije mannen Saturninus, Secundulus en hun leraar Saturus voor wilde dieren (wilde koeien en stieren) gegooid in het amphitheater, en uiteindelijk door het zwaard gedood.

Felicitas zou eerst niet geëxecuteerd worden, omdat ze zwanger was (ondanks de wrede straffen van de Romeinen was het ongeboren leven heilig), maar omdat ze een paar dagen voorafgaand aan de executie in de gevangenis beviel, werd ze alsnog naar de arena gevoerd.

Ze waren voorbereid en niet bang om te sterven voor Christus. Felicitas’ antwoord op haar komende lijden was: “Nu ben ik het zelf die lijd, maar dan zal het Christus zijn Die lijdt in mij”. Op hun graf werd een basiliek gebouwd, de Basilica Maiorum, met een inscriptie met hun namen.

Kerkvader H. Augustinus van Hippo heeft Perpetua in zijn preken meerdere malen genoemd als één van de eerste martelaren van de christelijke kerk. Ze werden al in de vierde eeuw buiten Carthago vereerd als martelaressen. In de zestiende eeuw werd haar manuscript gevonden door de Duitse filoloog Lucas Holstenius (Lukas Holste).